Aktualności

Odzyskana 100 lat temu niepodległość nie jest nam dana raz na zawsze, ale wymaga od każdego pokolenia troski o ojczyznę

„Gość Niedzielny…chce w mroki szare wnieść promień światła. Chce w duszną atmosferę społeczną tchnąć orzeźwiający powiew Chrystusowego ducha (…). Jego zadaniem nie jest walka polityczna, nie sensacja, ale pogłębianie wiadomości wiary i zasad życia chrześcijańskiego. Pomijając zatem wszystko to, co denerwuje, omawiać będzie bieżące sprawy religijne i aktualne zagadnienia moralne”. Tak 95 lat temu pisał August Hlond, ówczesny rządca górnośląskiej administratury apostolskiej, szkicując w pierwszym numerze nowego katolickiego tygodnika jego linię i profil. Te słowa założyciela Gościa okazały się wręcz prorocze i dziś może nawet bardziej aktualne niż kiedyś.

Jesteście naszymi braćmi!
„Idzie z gałązką oliwną. W żadne progi nie wniesie zwady. Żadnego nie zakłóci pokoju. Nawet prostując błędy nie będzie zwalczał osób” – opisywał dalej misję Gościa Niedzielnego August Hlond. Ta misja się nie zakończyła ani przedawniła.

Z okazji 95-lecia i w perspektywie bliskiego już 100-lecia, trzeba życzyć Gościowi aby nadal niestrudzenie szedł do Czytelników – jak tego chciał jego Założyciel – z gałązką oliwną. Niech pomaga pokonywać podziały, budować mosty, gasić spór; niech łączy, uczy wzajemnego szacunku i promuje każde dobro. Św. Augustyn wzywał: „Tym, którzy wam mówią: Wy nie jesteście naszymi braćmi, powiedzcie: Wy jesteście naszymi braćmi”. Ta ewangeliczna zasada wydaje się jeszcze bardziej zobowiązująca teraz, kiedy zauważamy rosnącą liczbę mówiących nam: Wy nie jesteście naszymi braćmi. Niech zatem Gość Niedzielny, dystansując się od kompleksu oblężonej twierdzy czy tym bardziej mentalności sekty, mówi zawsze do ludzi dobrej woli i do wszystkich, nawet wrogów: „Jesteście naszymi braćmi” a Bóg naszym Ojcem!

Nasz Tygodnik niech się też przeciwstawia podstępnej zasadzie medialnej, według której: Good news is no news (dobra wiadomość, to żadna wiadomość/nowina). Niech zatem Gość Niedzielny będzie tygodnikiem dobrych wiadomości, bo one informują, formują i inspirują. Niech w duchu Dobrej Nowiny dalej wierni służy sprawie ewangelizacji, która jest orędziem pokoju o bliskości Królestwa Bożego i ostatecznym triumfie osobowej Miłości.

Nowe wezwania i pokusy.

Gość swój niewątpliwy sukces zawdzięcza Bożemu błogosławieństwu, redaktorom naczelnym i zespołom, którzy odczytując znaki czasu, dzięki poparciu kolejnych biskupów katowickich mogli inwestować w rozwój pisma. Ułatwiła go również autonomiczna sieć kolporterska, umożliwiająca docieranie Tygodnika do wielu parafii w Polsce, gdzie dzięki diecezjalnym wkładkom, był i jest nadal oczekiwanym gościem, wpisanym na stałe w rytm i atmosferę świętowania niedzieli.

W XXI wieku wszystkie czasopisma stanęły przed wyzwaniami jakie niosą nowe techniki komunikacji. Wykorzystują one coraz intensywniej przestrzeń internetu - a elektroniczne wydania gazet stały się już zwyczajną praktyką. Gość Niedzielny podjął te wezwania spełniając swoją misję bycia świadkiem Ewangelii w świecie wirtualnym nierzadko obojętnym a nawet otwarcie wrogim Dobrej Nowinie.

Nowe technologie niosą nowe pokusy. Gosc.pl, jako tygodnik i na wskroś kościelny internetowy portal, będący własnością archidiecezji katowickiej i w szerokim sensie całego Kościoła w Polsce – powinien stanowczo odrzucić pokusy tabloizacji, plotkarstwa, epatowania Czytelników / Internautów tanimi sensacjami i dwuznacznymi tytułami czy lidami. Wszystko to bowiem nie służy przekazywaniu merytorycznych treści, chrześcijańskich wartości i kultury, a naruszać może Zasadę Prawdy będącą fundamentem rzetelnego dziennikarstwa i zapisaną jako pierwsza w Karcie Etycznej Mediów. Respektując ekonomiczne reguły wolnego rynku, nie może poddać się dyktatowi ekonomii, nawet za cenę spadku nakładu, ilości „wejść na stronę” czy „kliknięć”, które przekładają się na wymierną atrakcyjność w świecie reklamodawców.

Pod firmamentem słowa.

Gość Niedzielny „nie chce nikomu schlebiać. Nie służy żadnemu stronnictwu politycznemu ani nie jest wyrazem interesów jakiegoś odłamu społeczeństwa”. W myśl tych wskazań Założyciela, nasz Tygodnik powinien się starać o maksymalny obiektywizm; wbrew kulturowym czy medialnym modom musi trzymać własną, jednoznacznie katolicką linię i nie bać się artykułować nawet niepopularnych opinii. Warto w tym kontekście – w trwającym Roku Herbertowskim - przywołać mocne słowa Zbigniewa Herberta. Poeta niezłomny uczył: „Płynie się zawsze do źródeł, pod prąd – z prądem płyną śmieci”.

Zwracam się do Szanownej Redakcji, aby konsekwentnie chroniła siebie i Czytelników przed zalewem różnorakich współczesnych śmieci (pseudonaukowych ideologii, starych herezji w nowych opakowaniach czy kościelno-socjologicznego nowinkarstwa). Żyjąc pod naporem obrazkowej cywilizacji, w świecie który coraz bardziej chce się upodabniać do komiksu – nie miejcie żadnych kompleksów ani złudzeń: podstawą wszelkiego dziennikarstwa było, jest i będzie słowo! Bo tylko słowo, przy całej swej zwiewności, może opisać rzeczywistość w jej niezmierzonej głębi, bezbrzeżnym bólu i niepokalanym pięknie. Pozwólcie, że zadedykuję wam refleksje, jakie na kanwie zapewnienia Jezusa: „Niebo i ziemią przeminą, ale słowa moje nie przeminą”( Mk 13, 31) – snuje Benedykt XVI: „Słowo, które w zestawieniu z potęgą niezmierzonego świata materialnego jest jak nicość, jak zwiewny cień jednej chwili w milczącej wielkości wszechświata – to słowo jest bardziej realne i trwałe niż cały materialny świat. Jest ono właściwą niezawodną rzeczywistością. Pewnym gruntem, na którym możemy stanąć i który się nie zachwieje, nawet gdy słońce się zaćmi i zapadnie firmament. Elementy kosmiczne przemijają; słowo Jezusa jest firmamentem, pod którym człowiek może trwać i wytrwać”.

Idź dalej w imię Boże!

Gość Niedzielny powinien pozostać katolickim tygodnikiem opinii. Wiele będzie zależało od osób pracujących w wielkiej redakcyjnej rodzinie. Jeśli mają informować i formować Czytelników, powinni sami być ewangelicznie ukształtowani przez stałą formację, której istota jest żywa wiara, miłość Boga i bliźniego, oraz autentyczne umiłowanie rodziny ludzkiej, narodowej i kościelnej. Chodzi o to, aby wspólnie dążyć i prowadzić do świętości, zwłaszcza tej „powszedniej”, opisanej przez papieża Franciszka w adhortacji „Gaudete et exsultate”: „Lubię dostrzegać świętość w cierpliwym ludzie Bożym… W tej wytrwałości, aby iść naprzód, dzień po dniu, widzę świętość Kościoła walczącego. Jest to często „świętość z sąsiedztwa”, świętość osób, które żyją blisko nas i są odblaskiem obecności Boga, albo, by użyć innego wyrażenia, są „klasą średnią świętości” (7).

Niech Gość Niedzielny, otwierając się nieustannie na Ducha Świętego i Jego dary, dalej wiernie i niestrudzenie służy osobowej Prawdzie, wnosząc Ją, wraz z gałązką oliwną, w dom Kościoła, pod dachy rodzin i w ludzkie serca.

„Idź w swą drogę Gościu Niedzielny . W imię Boże wstępuj w progi. Wnoś wszędzie światło, ciepło i pokój Chrystusowi”- jako pasterz Kościoła górnośląskiego przywołuję i ponawiam życzenia mego poprzednika, pierwszego biskupa śląskiego. Niech treść tego słowa i życzeń wytycza ewangeliczną linię Gościa Niedzielnego, kroczącego ku jubileuszowi 100-lecia istnienia.

W tym duchu – przywołuję orędownictwa św. Franciszka Salezego – Redakcji i Czytelnikom udzielam pasterskiego błogosławieństwa!

Piękna pogoda dopisała nam podczas tegorocznego świętowania. Mszą św. dziękczynną o godz. 16³⁰ rozpoczęliśmy uroczystości dożynkowe. Starostami dożynek byli Państwo Mariola i Remigiusz Kuś. Po mszy św. korowód dożynkowy przemieścił się na teren rekreacyjno-sportowy. Piękne powozy dożynkowe, korona wykonana przez Panie z KGW oraz sztandar naszych rolników przewodziły korowodowi. Organizatorzy przygotowali dla gości tradycyjna grochówkę i kołocz z kawą. Dla milusińskich były skakańce, ściana wspinaczkowa oraz wycieczki obleganym wręcz wozem dożynkowym po terenie sołectwa. Przy pięknych rytmach muzycznych mieszkańcy wesoło spędzili czas bawiąc się i tańcząc. Dziękuję serdecznie wszystkim którzy przyczynili się do sprawnej organizacji uroczystości, mam na myśli służby, pracowników Zakładu Usług Komunalnych, ks. proboszcza strażaków z OSP, Panie z KGW oraz całą Radę Sołecka, a szczególnie dziękuję starostom dożynek oraz Straży Miejskiej i Policji.

Podczas dożynek wręczono też nagrody za najładniejsze posesje w konkursie zorganizowanym przez Radę Sołecką.

1. Garus Natalia /Róża/ świadek Kornelia Garus
2. Grzesiczek Marta /Kinga/ świadek Agnieszka Przybyła
3. Jeleń Agnieszka /Magdalena/ świadek Ewa Pasiak
4. Jeleń Julia /Katarzyna/ świadek Elżbieta Jeleń
5. Kuś Mateusz /Mikołaj/ świadek Mirosław Kuś
6. Mrozek Szymon /Filip/ świadek Arkadiusz Kiwic
7. Skwarek Aleksandra /Cecylia/ świadek Wiktoria Maturlak
8. Tabacki Mateusz /Krzysztof/ świadek Tomasz Szczygieł
9. Tracka Anna /Agnieszka/ świadek Maria Tracka

Zewnętrzny znak rozpoczęcia postu - posypanie głów popiołem, jest zachętą i zapoczątkowaniem wewnętrznej pracy i przemiany serca - nawrócenia. Kościół daje nam pod rozwagę konkretne uczynki pokutne: post, modlitwę i jałmużnę.

• Post nie jest dla samego poszczenia ale po to by o Bogu pamiętać. By dla Niego móc wiele poświęcić. Pościmy, by kiedy przyjdzie pokusa umieć jej się oprzeć. Tu wzorem jest Chrystus kuszony przez Szatana na pustyni. Wychodzi zwycięsko dając nam przykład.
• Modlitwa – rozmowa z Bogiem i chęć wyrażenia Jemu dziękczynienia. Jest często zaniedbywana przez wierzących. Tłumaczymy, że nie umiemy się modlić, ale nie chcemy się nauczyć. Wygodnie nam jest w świecie, gdy myślimy tylko o sobie. Chrystus modli się do Ojca wtedy, gdy podejmuje ważne decyzje i te o zbawieniu człowieka także.
• Jałmużna- słowo dość zapomniane. Człowiek, który wiele otrzymał jeszcze więcej powinien dawać. ”Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. Jałmużną nie jest wrzucenie grosza potrzebującemu ale okazanie serca i dobra bliźniemu. „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem. Rozdzierajcie jednak Wasze serca a nie szaty”.

Nie wystarczy posypanie głowy popiołem. To tylko zewnętrzny początek, a wewnętrzna praca zbliża do Boga.

Wypełniając roczne zeznanie podatkowe przekaż proszę 1% swojego podatku
na FUNDACJĘ IM. KSIĘDZA JORDANA dla wspierania Wyższego Seminarium Duchownego Salwatorianów. Numer KRS: 0000090846.
Jak to zrobić?

Wystarczy zaznaczyć w odpowiednim miejscu na formularzu PIT wolę przekazania 1 % swojego podatku dochodowego na rzecz Fundacji im. Księdza Jordana, wpisując tylko podany wyżej numer KRS i to już wszystko. To naprawdę nic nie kosztuje, ponieważ podatek ten tak czy inaczej zostaje nam potrącony i przeznaczony przez Państwo na inne niewiadome cele.

Prosimy także gorąco, aby zachęcić znajomych, przyjacił, członków rodziny i inne życzliwe osoby, do przekazywania 1% swojego podatku na powyższy cel. Jak mówi stare przysłowie: "ziarnko do ziarnka, a zbierze się miarka".

Z góry dziękujemy za zrozumienie i pomoc. Za każdy, nawet najmniejszy datek, składamy serdeczne podziękowanie i zapewniamy o modlitwie wspólnoty seminaryjnej w intencji ofiarodawców.

Od dwóch lat otworzyła się także dodatkowa możliwość dla emerytów, aby mogli przekazać swój 1% podatku na rzecz fundacji, bez konieczności wypełniania całego PIT-u. Wystarczy, że prześlą tylko do swojego Urzędu Skarbowego wypełnione jednostronicowe oświadczenie. Na czerwono zaznaczone są w nim miejsca, które należy uzupełnić.

PIT-OP można pobrać klikając w poniższy obrazek:

Więcej informacji nt. Fundacji im. księdza Jordana można znaleźć na stronie internetowej:

ARCHIWUM

Aktualności 2017

Światowe Dni Młodzieży

II Synod Archidiecezji Katowickiej

Aktualności 2016

Aktualności 2015

Aktualności 2014

Aktualności 2013

Aktualności 2012

Aktualności 2011

Aktualności 2010

Aktualności 2009

Aktualności 2008