Aktualności

Boże Narodzenie

Na sianie Bóg się dał położyć
Nie gardząc nędznym stajni żłobem
I Ten, co żywi rzesze ptaków
Drobiną mleka był karmiony
Weselą się anielskie chóry
Śpiewając Bogu hymn radości
Pasterzom się ukazał Pasterz
Którego mocą świat istnieje

/jutrznia Bożego Narodzenia/

Niech Bóg Dziecię obdarza Wiarą, Miłością i Pokojem
Wraz z darem modlitwy

Pogrzeb ks. Alojzego Gorola 6 grudnia 2014 r. (sobota)

11⁰⁰ - Msza św. pogrzebowa w kościele pw. Matki Zbawiciela w Mikołowie (pl. Salwatorianów 2) pod przewodnictwem Bpa Jerzego Mazura SVD, Biskupa Ełckiego. Eucharystię poprzedzi nabożeństwo różańcowe. Po Mszy św. nastąpi procesja i złożenie ciała zmarłego Kapłana do grobowca zakonnego na miejscowym cmentarzu.

Śp. Ks. Alojzy Gorol SDS, 1962-2014

Dnia 1 grudnia 2014 roku zmarł proboszcz węgorzewskiej parafii pw. Matki Bożej Fatimskiej Ks. Alojzy Gorol. Trzydzieści dwa lata przeżył w Rodzinie Salwatoriańskiej i ćwierć wieku posługiwał jako kapłan. Jego pogrzeb odbędzie się dnia 6 grudnia o godz. 11.00 w kościele pw. NMP Matki Zbawiciela w Mikołowie. W dniach 3-4 grudnia pożegnają go parafianie.

Ks. Alojzy Czesław Gorol urodził się dnia 1 listopada 1962 roku w Mikołowie, jako drugi z trzech synów w robotniczej rodzinie Wincentego i Łucji. Przez lata jego rodzinny dom był miejscem katechizacji i sprawowania niedzielnych Eucharystii dla mieszkańców Śmiłowic. Kształcił się najpierw w szkole podstawowej w Mikołowie, a następnie w katowickim liceum plastycznym, gdzie w 1982 roku zdał egzamin dojrzałości. Pracowity i utalentowany artystycznie Alojzy był mocno zaangażowany w życie liturgiczne oraz duszpasterstwo młodzieży w rodzinnej parafii.

Dnia 7 września 1982 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Boskiego Zbawiciela w Bagnie. Po roku złożył pierwszą profesję zakonną i rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie. Dnia 8 września 1987 roku złożył śluby wieczyste, a w dniu 25 czerwca 1988 roku w Bagnie przyjął święcenia diakonatu. Dnia 13 maja 1989 roku w Trzebini, z rąk kard. Franciszka Macharskiego, przyjął święcenia kapłańskie.

W latach 1989-1993 posługiwał jako wikariusz w parafii pw. NMP Królowej Polski w Bielsku-Białej. Ostatniego dnia czerwca 1993 roku przełożony prowincjalny powierzył mu urząd superiora i funkcję ekonoma domu zakonnego w Krakowie przy ul. Łobzowskiej. W tym samym czasie otrzymał pozwolenie na rozpoczęcie studiów z zakresu sztuki sakralnej na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Od sierpnia 1994 roku do czerwca 2004 roku pełnił urząd proboszcza parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Trzebini. W tym czasie realizował też obowiązki wicesuperiora i konsultora miejscowej wspólnoty zakonnej oraz opiekuna Instytutu Świeckiego Misjonarek Chrystusa. Od końca czerwca 2000 roku pełnił również funkcję kapelana zakładu karnego w Trzebini. Trwająca dekadę praca ks. Alojzego w Trzebini zasługuje na wysoką ocenę ze względu na wielość i różnorodność inicjatyw, które podejmował i zrealizował w celu rozszerzenia kultu Matki Bożej Fatimskiej oraz upiększenia trzebińskiej świątyni. To w czasie jego proboszczowania, dnia 13 maja 1997 roku, ustanowiono w Trzebini sanktuarium Maryjne, a cztery miesiące później metropolita krakowski kard. Franciszek Macharski nałożył korony papieskie na cudowną figurę Matki Bożej Fatimskiej ulokowanej w kaplicy tego sanktuarium. Pielgrzymi mogli liczyć na jego otwartość i dyspozycyjność. Ze szczególną troską podchodził do organizacji całonocnych nabożeństw fatimskich, które uważał za bardzo istotne w krzewieniu kultu Pani z Fatimy. Z dniem 1 lipca 2004 roku ks. Alojzy został mianowany dyrektorem Salwatoriańskiego Referatu Misji i Rekolekcji Parafialnych, który koordynuje działania salwatoriańskich rekolekcjonistów. Jednocześnie podjął zadania wicesuperiora wspólnoty w Krakowie przy ul. Siostry Faustyny. W lipcu 2006 roku powrócił w swoje rodzinne strony, aby objąć urząd superiora i funkcję ekonoma domu zakonnego w Mikołowie. Po dwóch latach został mianowany proboszczem parafii pw. Matki Bożej Fatimskiej w Węgorzewie oraz superiorem i ekonomem miejscowej wspólnoty zakonnej. Pełnił również obowiązki kapelana szpitala. W tej mazurskiej społeczności podejmował wiele inicjatyw duszpasterskich oraz promujących kult Maryjny. Po wielu staraniach zainicjował budowę nowego kościoła parafialnego.

Patrząc na jego życiorys można dostrzec „Boży zbieg okoliczności”. Wyświęcony na kapłana w liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Fatimskiej, po kilku latach posługi, powraca jako proboszcz do miejsca swoich święceń, aby zaangażować się całkowicie w szerzenie kultu maryjnego. Krakowski kardynał, który kiedyś w geście święceń nałożył na niego dłonie, po kilkunastu latach nałożył papieskie korony na skronie tak drogiej mu Matki. I ostatecznie węgorzewska Pani Fatimska, której chciał wybudować godne mieszkanie, poprowadziła go do Domu Ojca.

Ks. Alojzy był postrzegany i zostanie zapamiętany jako człowiek otwarty, życzliwy, utalentowany, nieustannie zaangażowany i mocno przejęty sprawami Kościoła oraz Zgromadzenia.

Zmarł ks. Alojzy Gorol

Z przykrością i żalem informujemy, że w dniu dzisiejszym zmarł pochodzący z naszej parafii
ks. Alojzy Gorol

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci, niech odpoczywa w pokoju wiecznym.

Święto Niepodległości - wywieś flagę

Niepodległość

Spośród słów używanych nieczęsto,
tłumnie dzisiaj na place wybiegło
słowo piękne, jak honor i męstwo,
słowo, które brzmi – niepodległość.

Niepodległość to brąz na cokołach,
lecz na co dzień – mówiąc po prostu
polski dom, polski las, polska szkoła,
polska władza i polski Kościół.

Ono znaczy – bez strachu spać.
Ono znaczy – spokojnie się budzić,
kochać, śmiać się i pewnie trwać
– w wolnym kraju wśród wolnych ludzi.

Dzień Wszystkich Świętych

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

VII piesza pielgrzymka do Sanktuarium Matki Boskiej Bujakowskiej
Opiekunki Środowiska Naturalnego

W sobotę 13 września odbyła się kolejna już parafialna piesza pielgrzymka do Bujakowa. O 8³⁰ dwudziestokilkuosobowa grupa pielgrzymów wyruszyła spod kościoła MB Częstochowskiej w Śmiłowicach. Przekrój wiekowy był całkiem spory, od kilku do około siedemdziesięciu lat. Na trasie na terenie Paniów dołączyło jeszcze kilka osób. Pogoda była w sam raz na piesze wędrówki. Pewnym utrudnieniem były jedynie kałuże na polnych drogach. Na miejsce dotarliśmy po godzinie 10. Czekali na nas parafianie ze Śmiłowic, którzy dotarli do Bujakowa samochodami lub autobusem.

Zastaliśmy też przygotowania do odpustu obchodzonego w niedzielę po święcie Narodzenia NMP. Kustosz sanktuarium wyjaśnił nam dlaczego w kościele pod wezwaniem Świętego Mikołaja już od ponad stu lat odpust parafialny obchodzony jest właśnie we wrześniu, połączony ze światem maryjnym. Jest tak za sprawą Joanny Gryzik von Schomberg-Godula, do której należał kiedyś Bujaków. Co roku przyjeżdżała ona na odpust do Bujakowa. Zimowe wyprawy były jednak bardzo uciążliwe. Któregoś roku Joanna wybrała się do biskupa wrocławskiego (Bujaków należał wtedy do diecezji wrocławskiej) i uprosiła przeniesienie uroczystości odpustowych na dogodniejszą porę roku. Około 11 rozpoczęła się Msza Święta w intencji parafian.

Po Mszy tradycyjnie udaliśmy się do ogrodu na poczęstunek. Były kiełbaski z grilla, kołocz, kawa i oczywiście wspólne śpiewanie. Część pielgrzymów udała się też na spacer po ogrodzie. Do wspólnego biesiadowania przyłączył się także ks. Jerzy Walisko, proboszcz parafii w Bujakowie. Za poczęstunek dziękujemy Radzie Sołeckiej i państwu Kołodziejczyk za jego przygotowanie. Za zorganizowanie pielgrzymki dziękujemy naszej niezastąpionej Pani Michalskiej, a za opiekę duszpasterską i grę na gitarze naszemu księdzu proboszczowi.

Dożynki Miejskie 2014 w Sołectwie Śmiłowice

Burmistrz Miasta Mikołowa powierzył nam w tym roku organizacje dożynek miejskich, co było dla nas wielkim zaszczytem jak i wyróżnieniem. W dniu 06.09.2014r w sobotę, przy wspaniałej pogodzie mszą św. dziękczynną rozpoczęliśmy świętowanie dożynek.

Starostami dożynek byli: Pani Ela Ciszewska i Pan Andrzej Borakowski. Panie z Koła Gospodyń Wiejskich przygotowały piękną koronę, razem ze starostami wykonały wystrój kościoła oraz częstowały kołoczem i grochówką zaproszonych gości.

Radny Rady Sołeckiej Remigiusz Kuś przygotował specjalny powóz, który wiózł w korowodzie dożynkowym władze miasta. Orkiestra kop. „Bolesław Śmiały” oraz zespół „Mikołowianki” swą obecnością upiększyły przemarsz korowodu z kościoła na teren rekreacyjno sportowy. Po przekazaniu chleba przez starostów Panu Burmistrzowi Mikołowa oraz po jego pokrojeniu i poczęstowaniu mieszkańców rozpoczęła się część artystyczna.

Na scenie wystąpili zespół HaNuta, Bernadeta i Przyjaciele, Piotr Herdzina a całość prowadził konferansjer radia Piekary Pan Andrzej Miś. Przy tak pięknej muzyce bawiono się do późnego wieczora. W trakcie imprezy na wniosek komisji RS pan burmistrz Marek Balcer z Panem Radnym Dariuszem Gaschi oraz sołtysem Józefem Świerczyna wręczyli dyplomy oraz upominki mieszkańcom sołectwa za najładniej zadbane posesje. Za pomoc w organizacji dożynek serdecznie dziękuję starostom, Kołu Gospodyń Wiejskich, Strażakom z OSP, radnym Rady Sołeckiej, Radnemu Rady Miasta Mikołowa Dariuszowi Gaschi a szczególnie Panu Remigiuszowi i Marioli Kuś za wszechstronną oraz bezinteresowną pomoc.

26 sierpnia Kościół w Polsce czci MB Częstochowską. Na Jasną Górę przychodzą piesze pielgrzymki, przyjeżdżają autokary, by świętować odpust. Episkopat Polski jest też zawsze obecny na tym święcie. W niedzielę około 26 sierpnia także nasza parafia, której patronką jest NMP Częstochowska, obchodzi swój odpust. Jest on bez porównania skromniejszy od tego na Jasnej Górze. Święto jest tam, gdzie raduje się miłość. Tak było i w tym roku. Zgromadziła nas miłość do Jezusa i Jego Matki Maryi. W tę uroczystość odpustową czyta się Ewangelię o weselu w Kanie Galilejskiej. Tam był Jezus i Jego Matka. W naszej Kanie i na naszym odpuście też Oni byli obecni i najważniejsi. Maryja powiedziała nam, jak gościom w Kanie, „uczyńcie wszystko cokolwiek wam powie”. To było główne przesłanie naszego odpustu. Potem cieszyliśmy się w gronie rodziny i przyjaciół. Także na probostwo przybyli księża z dekanatu, by uświetnić odpust, na którym byli przecież Jezus i Jego Matka.

Dnia 17 sierpnia br. około godz. 6³⁰ z parafii MB Częstochowskiej w Śmiłowicach wyruszyła autokarem grupa kobiet do MB Piekarskiej na coroczną pielgrzymkę stanową. Początkowo w Śmiłowicach była nas garstka, ale po drodze na trasie wsiadały jeszcze panie z sąsiednich parafii. Tak, że można tę naszą pielgrzymkę nazwać pielgrzymowaniem integracyjnym. Fajnie jest tak jechać w grupie i cieszyć się ze wspólnej modlitwy i podróży.

Wymodlone i wzbogacone Bożym błogosławieństwem wróciłyśmy bezpiecznie i szczęśliwie do tych których zostawiłyśmy w domach.

Drodzy księża Jubilaci
Pozwólcie, że posłużę się słowami pewnej piosenki

..."Przechodziłeś wiele chwil, wiele ciężkich chwil
I żegnałeś się z domem rodzinnym
I wiedziałeś, że nie wrócisz już nigdy
I, że życie to będzie trudne.
Wystarczyła Ci sutanna uboga
i ubogi wystarczył Ci ślub
Bo wiedziałeś, kim jesteś dla Boga
i wiedziałeś co Tobie dał Bóg."...

Tak było przed 20-tu laty. Teraz dziękujemy Wam, że wytrwaliście w waszym powołaniu i nie ustajecie w posłudze kapłańskiej. Za to składamy Wam serdeczne Bóg zapłać.

Śmiłowiccy parafianie!

Drogi Jubilacie!

W tym szczególnym, uroczystym dniu 25. rocznicy Twoich Święceń Kapłańskich kierujemy do Ciebie te oto słowa:

Jubileuszu dzisiaj dzień, kapłaństwa czcimy dzisiaj blaski
i dziękujemy Bogu za cud łaski.
Kapłan sprawuje Mszy ofiarę, Boskimi służy Sakramentami,
Kapłan pogłębia naszą wiarę i uczy nas być świętymi.
Kapłan nas darzy rozgrzeszeniem i Boskim Ciałem karmi nas,
Kapłan ostrzega przed zgorszeniem, pomaga w każdy czas.
Kapłan chrzci dzieci, małżeński stan uświęca, wierności przykazaniom uczy nas.
Kapłan oświeca nasze dzieci, pociechę w trosce ludziom śle,
Kapłan nadzieję wśród nas nieci i miłość w świecie szerzyć chce.
Niełatwa droga jest kapłana. na drodze przeszkód cały zwał,
lecz my prosimy za Cię Pana, by Ci zwycięsko wytrwać dał.

Drogi Jubilacie!

Jesteś pierwszym kapłanem wywodzącym się z naszej śmiłowickiej parafii. Pierwsze prymicje, jakie przeżywała nasza wspólnota parafialna, to Twoje prymicje. Z okazji Twojego jubileuszu, na dalsze lata życia i kapłaństwa, składamy życzenia:
wdzięczności od ludzi i radości dzielenia się tym co w nas najlepsze, a więc darami miłości, która rozdawana gestem rąk, pięknem słowa, czyni nasze życie wartością ponad wartościami. Niech Duch Święty obdarza Cię swymi darami. Życzymy świętowania kolejnych jubileuszy. Zapewniamy o modlitewnej pamięci.

Śmiłowiccy parafianie!

W dniu 7 maja br. odbyło się spotkanie Rady Parafialnej, Charytatywnej i Zespołu Synodalnego. Ksiądz Proboszcz zwołał to zebranie aby przekazać nam trzy ważne sprawy.

• Sprawa związana ze Światowymi Dniami Młodzieży, które odbędą się w Krakowie w 2016 r. Ks. Arcybiskup zarządził aby już zadeklarować się w kwestii przyjęcia przyjezdnych pielgrzymów na ewentualne noclegi. Tu skierowany jest apel szczególnie do tych którzy znają obce języki, aby móc się dogadać.
• Sprawy związane z Synodem. W tej sprawie będzie nam ks. Proboszcz sukcesywnie przekazywał wiadomości po spotkaniach w Kurii.
• Jubileusz księdza Alojzego Gorola. w tej sprawie podjęliśmy decyzję, że zbierzemy datki od parafian, aby zakupić kwiaty i drobny prezent. Dnia 18 maja o godz. 14³⁰ kiedy ks. Alojzy odprawi swoją mszę św., delegacja parafian wręczy mu ten prezent.

Jeszcze odnośnie jubileuszy w naszej parafii. To dnia 28 maja obchodzi swoją 20 rocznicę święceń kapłańskich ks. Sławomir Soczyński, zaś 13 czerwca nasz ks. Proboszcz obchodzi swoje imieniny i urodziny zarazem. O tych wydarzeniach też nie wolno nam zapomnieć. Serdecznie zapraszamy wszystkich parafian na msze św. które odbędą się w ich intencjach.

W dniu 4 maja sześcioro dzieci z naszej parafii po raz pierwszy przyjęło Pana Jezusa do swoich serc. Aby podziękować Panu Bogu w dniu 6 maja dzieci wraz z ks. Proboszczem i 43 osobami udali się z pielgrzymką autokarową do sanktuarium św. Anny na Górze Świętej Anny. O godz. 9⁰⁰ ks. Proboszcz odprawił Mszę Świętą w intencji dzieci pierwszo-komunijnych i pielgrzymów. Po Mszy Świętej Ojciec Franciszkanin opowiedział nam historię sanktuarium: Sanktuarium Św. Anny odwiedzane jest przez 500 lat. Św. Anna to babcia Jezusa, jest patronką matek, kobiet rodzących, wdów i ubogich. Św. Anna urodziła się w Judei, gdzie w Betlejem był jej rodzinny dom. Rodzice – Natan i Maria byli potomkami królewskiego rodu Dawida. Anna otrzymała od swoich rodziców staranne wychowanie, pogłębione przez służbę w świątyni jerozolimskiej. Kiedy miała 24 lata poślubiła swojego męża Joachima. Joachim także pochodził z pokolenia Dawidowego. Przez 20 lat nie doczekali się potomstwa. Pewnego dnia Anna udała się do ogrodu, opłakiwać swoje życie i modląc się do Boga, wtedy ukazał się jej Anioł, który zapowiedział narodzenie dziecka. W 45 roku życia Anny, dnia 8 września urodziła się dziewczynka – nadano jej imię Maryja. Gdy Maryja podrosła Anna z mężem Joachimem udali się do Jerozolimy, wprowadzili córkę do świątyni i pozostała tam do 12 roku życia. Anna dożyła w Nazarecie 80 lat i została pochowana obok męża w Dolinie Jozafata. Tyle opowieści o Św. Annie.

Góra Św. Anny jest to najwyższe wzniesienie grzbietu Chełma na Wyżynie Śląskiej o wysokości 408 m n.p.m. Na koniec O. Franciszkanin udzielił nam błogosławieństwa i udaliśmy się do autokaru.

Następnym miejscem naszej pielgrzymki był Kamień Śląski. Miejsc położone niedaleko Opola. W średniowieczu wieś należała do zamożnego rodu Odrowążów. W miejscowym zamku w 1183 r. urodził się Jacek Odrowąż, zasłużony dominikanin, założyciel klasztorów na ziemiach ruskich. Kanonizowany 1594 r. W 1701 r. historyczną komnatę w której przyszedł na świat Św. Jacek zamieniono na sanktuarium. Kamień Śląski zasłynął przede wszystkim jako miejsce urodzenia Św. Jacka. My również byliśmy na modlitwie w pięknym sanktuarium Św. Jacka. Zwiedzaliśmy pałac, który otoczony jest pięknym parkiem krajobrazowym. Pałac jest siedzibą Centrum Kultury i Nauki Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. W pobliżu pałacu znajdują się sanatoria rehabilitacyjne. W sanatorium leczone są choroby ruchu, sercowo-naczyniowe, cukrzyce, otyłość i stres. W kuracji stosuje się zabiegi wodolecznicze opracowane ok. 150 lat temu przez księdza Kneippa. Po zwiedzeniu pałacu była przerwa na wspólne śpiewanie piosenek, na gitarze grał ks. Proboszcz. Pogoda piękna, pielgrzymi roześmiani, aż żal było ruszać w dalszą drogę.

W drodze już powrotnej zatrzymaliśmy się w Pawłowicach – mała miejscowość położona na północny-zachód od Gliwic. Przyciąga turystów zespól pałacowo-parkowy z końca XIX w. Nie mogliśmy zwiedzać zamku, bo odbywały się rekolekcje zamknięte, może następnym razem zwiedzimy. Co dobre dobiegło końca, wróciliśmy do Śmiłowic. Za tą wspaniałą pielgrzymkę, odprawienie Mszy Świętej i prowadzenie modlitwy w czasie pielgrzymki ks. proboszczowi Antoniemu Cebuli dziękują dzieci i pielgrzymi.

Szczególne podziękowania składamy pani Krystynie Michalskiej.

W czasie świątecznej i niedzielnej Eucharystii wypowiadamy słowa, do których przyzwyczailiśmy nasze ucho, i słowa te nie robią na nas większego wrażenia. Chodzi mianowicie o słowa z Credo: "Oczekuję wskrzeszenia umarłych i życia wiecznego w przyszłym świecie".

W czasie udzielania Sakramentu Chrztu Świętego pytano naszych rodziców i chrzestnych: "Czy wierzycie w ciała zmartwychwstanie i życie wieczne". Oni w naszym imieniu odpowiedzieli: "Wierzymy". Jak wygląda ta wiara w świetle badań socjologicznych, które zostały przeprowadzone wśród osób wierzących?

Okazuje się, że w polskich parafiach średnich i wielkich miast, zgodne z nauką Kościoła przekonania o zmartwychwstaniu ciała ma jedynie 37,7% osób. W parafiach wiejskich liczba ta dochodzi do 55%. Wypowiedzi pozostałych należą do kategorii: nie wierzę, wątpię, albo są to niezgodne z nauką chrześcijańską poglądy na temat życia po śmierci (na podst. art. ks. R. Raka). Co to znaczy, wierzyć w życie wieczne?

Bardzo krótką i ogólną odpowiedź znajdujemy w prefacji umieszczonej w formularzu Mszy Świętej za zmarłych: "Życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy". Zatem życie wieczne jest życiem innym od tego, jakim jest życie na ziemi. Życie wieczne nie jest ograniczone czasem, trwa bez końca. Sposób tego życia określa sam Chrystus: "Będą jak aniołowie w niebie". Chrześcijańskie pojmowanie nieśmiertelności i życia wiecznego wywodzi się z pojęcia Boga: Bóg jest Bogiem żyjących. "Jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana, jeżeli umieramy, umieramy dla Pana. W życiu więc i w śmierci, należymy do Pana" (Rz 14,8). Bóg jest nieśmiertelny i daje człowiekowi udział w swojej nieśmiertelności.

Chrześcijańskie ujęcie życia wiecznego dotyka również relacji międzyludzkich. Przeznaczeniem człowieka nie jest wieczność, z samym tylko Bogiem. Nasze wyznanie wiary mówi o świętych obcowaniu. Zatem życie wieczne nie izoluje człowieka od innych ludzi. Przeciwnie, wyprowadza go z izolacji ku prawdziwej jedności z braćmi i całym stworzeniem.

Święta Wielkanocne są świętami nadziei na zmartwychwstanie i życie z Chrystusem. Te święta pobudzają do refleksji i wiary tych ludzi, których nie ma w świątyniach. W święte dni Triduum Paschalnego zjawiają się oni w kościołach, by zweryfikować swoją wiarę w zmartwychwstanie i życie wieczne.

"Chrystus prawdziwie zmartwychwstał" /słowa liturgii wielkanocnej/ - również te słowa kruszą lody niewiary i sceptycyzmu. "Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara" (1 Kor 15,17). Również od nas, ludzi wierzących, zależy czy nasi bliźni będą wierzyć i jak będą wierzyć, czy życie ich będzie miało sens i nadprzyrodzoną motywację.

Przeżywajmy te święta w atmosferze religijnej refleksji i radości. Niech nie przysłoni nam ich telewizor czy suto zastawiony poświęconymi pokarmami stół wielkanocny. Pokarm ma być tylko posileniem ciała na ziemskie pielgrzymowanie.

Obyśmy spotkali Jezusa, jak uczniowie idący do Emaus, przy łamaniu chleba. Oby nasze serca pałały miłością, gdy do nas mówi. Niech nasze głosy każdego dnia mówią: Pozostań z nami, Panie, bo ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Daj, Panie, współczesnemu światu dar wiary, aby mógł powiedzieć za Tomaszem: "Pan mój i Bóg mój".

Czcigodni kapłani!

Zawsze jest trudno dziękować słowami za rzeczy wielkie, nawet wtedy, gdy dziękuje się człowiekowi. Gdy dziękuje się Bogu za dary, których się w pełni nie pojmuje, które się tylko przeczuwa, jest niepomiernie trudniej.

To podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus Chrystus ustanowił sakramenty-Eucharystii i Kapłaństwa. Dziękujemy Bogu za te dary. Z okazji Dnia Kapłańskiego, obchodzonego w Wielki Czwartek, życzymy Wam, czcigodni kapłani, aby trudy Waszej służby Bogu, pracy duszpasterskiej, jak najobficiej padały na żyzne gleby naszych serc, abyśmy odczuwali coraz większą potrzebę bycia blisko Boga, potrzebę dbania o nasz Śmiłowicki Wieczernik. Dziękujemy Wam za kapłańską posługę i zapewniamy o modlitewnej pamięci.

Mimo, że Święta Bożego Narodzenia są bliskie naszemu sercu, to najważniejszym świętem chrześcijańskim jest Wielkanoc. To Zmartwychwstania otwarło nam nadzieję na życie wieczne. Wielkanoc jest wpleciona w Święte Triduum Paschalne. Triduum Paschalne Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa to szczyt roku liturgicznego. Święta wielkanocne są rozciągnięte w czasie.

Triduum Paschalne rozpoczyna się w Wielki Czwartek Mszą Św. Wieczerzy Pańskiej, która uobecnia to, co Chrystus uczynił w Wieczerniku przed swoją męką i śmiercią. W Wielki Piątek liturgia prowadzi nas do krzyża Naszego Pana Jezusa Chrystusa. W Wielką Sobotę wieczorem rozpoczynamy liturgię Wigilii Paschalnej, która jest radością świętowania zmartwychwstania. Śpiewamy alleluja.Triduum Paschalne kończy się w I dzień Świąt Wielkanocnych kiedy odmawiamy drugie nieszpory.

Zapraszamy wszystkich do kościoła, by budować żywy Kościół i świętować te najważniejsze dni naszej wiary.

21 marca 2014

---

5 stycznia 2014

Koncert kolędowy chóru "Cantate Deo"

W dniu 6 stycznia 2014 odbył się w naszym kościele koncert kolęd w wykonaniu chóru "Cantate Deo". Chór ten działa od 14 lat przy parafii Bożego Narodzenia w Rudzie Śląskiej - Halembie II. Inicjatorem powstania chóru był śp. ks. Zygmunt Długajczyk. Od początku dyrygentem jest pan Hubert Ratka, który przez pewien czas był również organistą w naszej parafii. Obecnym prezesem chóru jest pan Sylwester Radowski. W naszej parafii wystąpiły 23 osoby z liczącego ok. 30 osób chóru. Zaśpiewali kilkanaście kolęd. Były wśród nich "Adeste fideles", "Bóg się z panny narodził", "Wśród nocnej ciszy", a na zakończenie "Pada śnieg". Chórzyści pożegnali nas dwoma zaproszeniami: na koncert z okazji 14-lecia chóru, który odbędzie się 19 stycznia w parafii Bożego Narodzenia; a także do dołączenia do chóru, którego próby odbywają się w środy i piątki o godz. 18⁰⁰.

Zdjęcia są dostępne w zakładce Galeria.

Anna Maria B.

---

ARCHIWUM

Aktualności 2013

Aktualności 2012

Aktualności 2011

Aktualności 2010

Aktualności 2009

Aktualności 2008